Κόσμημα που βρέθηκε στα Μάλια της Κρήτης (2000-1700 π.Χ.)
Το μέλι είναι μια γλυκιά παχύρευστη ουσία που παρασκευάζεται από τις μέλισσες με πρώτη ύλη φυτικές ή ζωικές μελιττώδεις εκκρίσεις ή νέκταρ ανθέων. Η πρώτη ύλη επεξεργάζεται και εμπλουτίζεται με άλλες ουσίες και ένζυμα από τις μέλισσες που την συλλέγουν. Ο σκοπός της παραγωγής του μελιού από την μέλισσα είναι για την τροφή της. Το μέλι είναι το βασικότερο των προιόντων της κυψέλης. Από την αρχαιότητα θεωρείται μια μακροβιοτική τροφή με εξαιρετικές θρεπτικές και θεραπευτικές ιδιότητες σε σωματικό και πνευματικό επίπεδο.
Στο μέλι στηρίζεται η διατροφή πολλών από τις μακροβιότερες φυλές του πλανήτη και η επιβίωση πολλών άγριων φυλών στην ζούγκλα και τον αμαζόνιο. Το μέλι στηρίζει την ίδια τη ζωή, όπως η μέλισσα στηρίζει τη ζωή και την βιοποικιλότητα του πλανήτη. Η πρώτη ύλη για την παραγωγή μελιού από την μέλισσα είναι το νέκταρ, η «τροφή των αθάνατων».
Για την παραγωγή του η μέλισσα προσθέτει δικά της ένζυμα, των οποίων οι δράσεις δεν είναι ακόμη εξακριβομένες.
Η μέλισσα είναι σύμβολο εργατικότητας, ενεργητικότητας, δύναμης και δημιουργίας. Επομένως, το μέλι ως η απόλυτη συνέργεια φυτικού και ζωικού βασιλείου δεν θα μπορούσε παρά μόνο να προσφέρει μια ενεργητική και δημιουργική μακροζωία.
Από τους προϊστορικούς χρόνους οι άνθρωποι ήξεραν να παίρνουν το μέλι και να το χρησιμοποιούν στη διατροφή τους. Επί πολλούς αιώνες το μέλι ήταν η μόνη γνωστή γλυκαντική ουσία. Οι Θεοί του Ολύμπου τρέφονταν με νέκταρ και αμβροσία.
Η μέλισσα εμφανίστηκε στον πλανήτη μας την Τριτογενή περιόδο στην αρχή της Καινοζωϊκής εποχής, δηλαδή πριν 65 εκατομμύρια χρόνια, πολύ νωρίτερα από την εμφάνιση του ανθρώπου. Αν υποθέσουμε ότι μαζί με τις μέλισσες εμφανίστηκε και το μέλι , μπορούμε να συμπεράνουμε με σιγουριά ότι από τότε μέχρι σχεδόν το 16ο μ.Χ. αιώνα το μέλι ήταν το μοναδικό ζαχαρώδες μη παρασκευασμένο τρόφιμο στον τότε "γνωστό" κόσμο. Η αρχή της ελληνικής μελισσοκομίας χάνεται στο απώτερο παρελθόν της μυθικής εποχής.
Το αρχαιότερο πρόσωπο το οποίο εμφανίζεται εις το χώρο της μελισσοκομίας είναι ο Αρισταίος. Ο Αρισταίος, μία από τις πλέον αινιγματικές μορφές της αρχαίας ελληνικής λαϊκής θρησκείας, υπήρξε η κυριότερη μορφή του μυθολογικού κύκλου της Κέας.
Πρώτος σταθμός του Αρισταίου θεωρείται η Κέα όπου δίδαξε τους κατοίκους του νησιού και τη μελισσοκομία.
Έτσι ο Αρισταίος υπήρξε για τους ανθρώπους και μάλιστα για τους νησιώτες κατοίκους της Κέας, ο πρώτος ευρετής μιας σειράς από χρήσιμες τέχνες κυριότερη από τις οποίες ήταν η εκτροφή των μελισσών. Ο Αρισταίος και η μέλισσα θα γίνουν τα βασικά σύμβολα του νησιού και θα απεικονισθούν στα νομίσματα της Τουλίδας, της Καρθαίας και της Κορησίας.
Επίσης στην Κρήτη κατά τις ανασκαφές στην Φαιστό ευρέθησαν πήλινες κυψέλες της Μινωικής εποχής (3.400 π.Χ.) πολύ αρχαιότερης της Ομηρικής.
Στην ίδια εποχή ανήκει επίσης το χρυσό κόσμημα που παριστάνει σύμπλεγμα δύο μελισσών, οι οποίες βαστάζουν κηρύθρα προερχόμενη από την πήλινη κυψέλη σωλήνα,το οποίο βρέθηκε συγκεκριμένα στα Μάλια της Κρήτης και σήμερα βρίσκεται στο Μουσείου Ηρακλείου.
